Vandaag ben ik heel dankbaar. Ik heb die momenten wel vaker, maar vandaag is er zo’n extra moment met een gouden randje, en dat heeft te maken met de wandeling van Jimmy.
Jimmy is een pechvogel, die geluk heeft gehad. Jimmy is een middenslag hond, een kruising van onherkenbare afkomst. Hij is nu twaalf, en woont sinds twee jaar bij mijn cliënt Mirjam. In zijn “vorige leven” bij zijn vorige eigenaar, had hij de pech dat zijn mens ernstig ziek werd. Hij is een periode heen en weer geschoven tussen diverse opvangadressen, maar toen duidelijk werd dat de ziekte van zijn mens terminaal was, heeft zij de dappere beslissing genomen om nog bij haar leven een goed nieuw thuis voor Jimmy te zoeken. Dat werd Mirjam. En dat is waar hij geluk heeft gehad.
Hij kwam daar met wat dingetjes, zoals een allergie waarvoor hij op een speciaal dieet stond. Hij was ook af en toe hier en daar kreupel, en daarvoor kwam Mirjam bij mij. Samen hebben we naar zijn voeding gekeken, en hij wordt behandeld met chiropractie en acupunctuur. Dat ging allemaal een periode behoorlijk goed. In het verleden is er wat aan reguliere pijnstilling geprobeerd door de reguliere dierenarts, maar daarmee kreeg Jimmy snel last van zijn – toch al gevoelige – buik. Hij werd er ook stil en teruggetrokken van, hij werd in de woorden van Mirjam “een vloerkleedje”. Dus dat is weer gestopt. Uiteraard krijgt hij wel diverse supplementen en kruiden, die hem tot op heden goed geholpen hebben.
In de afgelopen weken zijn er wat vervelende dingen gebeurd. Jimmy is ondersteboven gebeukt door een wat al te enthousiaste Golden Retriever, en hij is door een andere hond voor het oog zonder aanleiding gegrepen. Jimmy’s zicht is niet meer wat het geweest is, en Mirjam en ik vermoeden dat hij daardoor signalen van de andere hond gemist heeft, waarna deze uitviel. (zie mijn blog “brilletje nodig?”)
Sinds deze dingen gebeurd zijn, krijgen we Jimmy niet meer goed op de rit. Mirjam heeft de cursus “Het Goud in Grijs” gevolgd, en doet wat ze kan met fascia-technieken. Dat helpt hem zonder meer, maar hij blijft teruggetrokken en kan ook veel minder hebben van andere honden.
Als Mirjam bij me komt met Jimmy is ze duidelijk aangeslagen. Heel begrijpelijk, want op deze manier is het leven niet leuk meer, en gaan we nadenken over kwaliteit van leven. “Ik had hem zo nog een paar jaar langer bij ons gegund” zegt ze, en ik zie de tranen in haar ogen staan. “Mirjam, hij heeft meer pijnstilling nodig!” Ze zucht, en herinnert me eraan dat dat in het verleden niet zo goed ging.
De groep van pijnstillers die het meest bekend zijn, zoals Rimadyl en Metacam, heet NSAID’s. Deze groep bestaat uit een groot aantal verschillende soorten, die allemaal net een klein beetje verschillend zijn. En omdat ze net een beetje van elkaar verschillen, kan het de moeite waard zijn om, als het met de ene soort niet lukt, toch alsnog een andere te proberen.
Ik weet Mirjam ervan te overtuigen om toch nog een keer een andere pijnstiller te proberen. Ze heeft ook de module over artrose en pijn in de cursus gedaan, en snapt ze maar al te goed hoe belangrijk het is dat we zo snel mogelijk iets aan de pijnbeleving van Jimmy doen. We zetten kruiden in om zijn maagdarmkanaal extra te helpen, en we starten voorzichtig.
Vervolgens hoor ik drie weken niets meer van Mirjam. Dat zie ik als goed nieuws, want ik weet zeker dat ze meteen aan de bel getrokken zou hebben als Jimmy weer misselijk geworden zou zijn. En dan krijg ik een mailtje: “We hebben vandaag 20 minuten gewandeld, en thuis ging hij in het gras liggen rollen!!”
Ik bel Mirjam op, en hoor hoe Jimmy – die drie weken geleden geen stap meer buiten de tuin wilde doen – twintig minuten heerlijk gekuierd en gesnuffeld heeft, en zich bij thuiskomst zo goed voelde dat hij lekker op zijn rug ging liggen rollen. Wat een verschil! Hij verdraagt deze pijnstiller goed, zeker in combinatie met de kruiden, en is weer de gezellige knuffelbeer die hij eerst was.
En daarom ben ik dankbaar. Dankbaar voor toegewijde mensen als Mirjam, met wie ik goed kan overleggen over therapie. Dankbaar voor een scala aan pijnstillende middelen, waarmee we kunnen finetunen voor een individuele hond. Dankbaar voor de mogelijkheid om zowel reguliere medicatie als complementaire middelen in te zetten, zodat de hond het beste van twee werelden kan hebben. En vooral heel erg dankbaar dat een lieve oude hond weer een heerlijke kuier wandeling heeft kunnen doen.
* update: ik heb deze tekst twee maanden geleden al geschreven. Het gaat inmiddels nog steeds heel goed met Jimmy, hij verdraagt de medicatie nog steeds prima, en kan inmiddels alweer drie kwartier kuieren.
