Hoewel zeker niet elke hond doof wordt bij het ouder worden, komt het zeer regelmatig voor dat het gehoor duidelijk minder wordt in de latere jaren. Ook kan het gehoor soms wisselend lijken, waardoor we kunnen gaan twijfelen: Oost Indisch doof, of oprecht slechthorend?
Beiden kan het geval zijn 😉
Wat er gaande kan zijn is dat “multitasken” niet meer zo goed gaat als vroeger. Wat bedoel ik daarmee? Het kan zijn dat als de hond helemaal opgaat in een bepaalde geur, bijvoorbeeld, of zijn aandacht intens bij iets anders heeft, er als het ware geen aandacht meer voor de oren – en voor ons – is. Ga jezelf maar na: als je intens met iets bezig bent en iemand zegt wat tegen je, kan het goed zijn dat dat helemaal niet tot je doordringt. Zo kan het ook voor onze hond zijn, die ons dan daadwerkelijk niet hoort. Maar als er niets is wat afleidt hoort de hond je nog prima. Dat kan zo het verwarrende beeld van wisselende doofheid geven.
Doofheid (of het nou beginnend of al duidelijker aanwezig is) vraagt wel aanpassing van onze kant. Wij moeten onze hond beter in de gaten houden, want roepen en gehoord worden is niet meer vanzelfsprekend. Ook kan het voorkomen dat de hond niet goed meer kan bepalen waar een geluid vandaan komt. Dat kan het effect hebben dat hij keihard van je afrent als je roept, in plaats van naar je toe te komen. Hij is er dan van overtuigd dat hij naar je toe rent, en dat kan gevaarlijke situaties opleveren.
Een hond die minder goed hoort kan er daarom bij gebaat zijn vaker aan de lijn te zijn – dat is de veiligheidslijn. Een lange lijn of een flexilijn kan hier een uitkomst zijn. Ook heb ik al vaker gezien dat ook een hond die gewend was los te lopen het helemaal niet erg vindt om aan de lijn te zijn: hij weet altijd zeker dat jij aan de andere kant van die lijn zit, en dat hij je dus niet kwijt raakt. Er zitten twee kanten aan de lijn 😊
Visuele cues
Iets anders waar je tegen aan kunt lopen is dat verbale cues niet (goed) meer gehoord worden, en dat kan in het dagelijks leven heel onhandig zijn. Gelukkig zijn honden heel erg goed in het lezen van lichaamstaal, en kunnen we goed gebruik maken van gebaren.
Als je je hond bewust getraind hebt toen hij jonger was weet je misschien nog wel dat het best moeite kon kosten om een bepaalde woord cue aan te leren. Wij gebruiken zo graag woorden, en onze honden kunnen daar ook heel goed de betekenis van leren, maar het is wel een vertaalslag voor ze. Nu kunnen we goed gebruik maken van het gemak waarmee honden lichaamstaal lezen.
Het is heel verstandig om je hond als hij nog niet of nog niet erg doof is, naast je woord cues ook bewust gebaren cues aan te leren. Als je hond niet doof wordt is het geen verspilde moeite: het is leuk om te doen, en het kan soms heel handig zijn om op afstand bijvoorbeeld een “zit” cue te kunnen geven.
Een hond die minder goed hoort of doof is kan schrikkerig worden door onverwachte bewegingen, of bijvoorbeeld een benadering van achteren waarbij ze dat niet in de gaten hebben. Het is dan ook zaak daar goed rekening mee te houden, zeker als er contact is met kleine kinderen – sommige honden kunnen door de schrik uitvallen of happen.
Er is helaas geen gehoortest zoals die voor mensen (er kan wel getest worden, maar daarvoor moet de hond een roesje krijgen) en er zijn ook (nog) geen gehoor apparaten voor honden. Voorlopig is het dus aan ons om erop te letten dat onze slechthorende hond veilig is, en om onze communicatie op een andere manier gaande te houden.
