In deze tijd van vuurwerk, en de angst die veel honden daardoor ervaren, kom ik af en toe nog de vraag tegen of je je bange hond mag troosten.
Eigenlijk zou dit een heel korte blog kunnen worden, want het antwoord is simpel: wel doen!
Er was een tijd waarin ons geleerd werd dat we angst niet moesten “belonen” door het “erin te aaien”. Gelukkig weten we tegenwoordig wel beter.
Angst is een emotie, en niet een bewuste handeling. Vanuit angst kun je wel van alles gaan doen, en wat er dan aan gedrag vertoond wordt is heel erg individueel verschillend. Maar de onderliggende emotie is niet iets wat we door aardig zijn versterken: integendeel juist.
Stel je bent doodsbang voor spinnen, en je moet door een stoffige gang lopen waar je de spinnenwebben in alle hoeken ziet zitten. Als je dan met iemand samen bent die tegen je zegt “Joh, stel je niet zo aan, die dingen zijn veel kleiner dan jij, gewoon doorlopen hoor. Niets aan de hand!” Ik denk niet dat je je daar zo van op je gemak gaat voelen…
Zegt diezelfde persoon daarentegen “Ik zie dat je bang bent, blijf maar dicht bij mij. Ik loods je er wel doorheen, ik weet dat we veilig zijn” dan is de kans dat je die gang door durft lopen een stuk groter, en je voelt je ook een stuk prettiger.
We doen onze hond dus een groot plezier door hem te ondersteunen en niet te negeren. Er is een sociaal fenomeen wat zeer waarschijnlijk ook tussen ons en onze honden werkt: coregulatie van emoties.
Door onze eigen houding en gevoel kunnen wij het gevoel van individuen in onze directe omgeving beïnvloeden, zonder dat daarvoor een gesprek voor nodig is. We hebben speciale zenuwverbindingen in onze hersens daarvoor: spiegelneuronen. (Honden hebben die waarschijnlijk ook). Door bijvoorbeeld onze eigen adem te reguleren en bewust rustiger te maken kalmeert ons zenuwstelsel en kunnen we een anker voor onze hond zijn.
Door te zeggen dat je ziet dat hij bang is, en dat je het snapt, kun je je hond ondersteunen. Wil hij contact en tegen je aan zitten: fijn, biedt hem dat dan ook zoveel mogelijk. Zoek in deze tijd zoveel mogelijk veiligheid op, hoe dat er ook uitziet voor jou en je hond.
Vuurwerk angst is een complexe situatie, en is hiermee niet zomaar opgelost – was dat maar waar. Als je hond tot de hele grote groep van honden hoort die hier last van heeft (recent las ik dat bijna de helft van alle honden op de een of andere manier hiermee te maken heeft) dan wens ik jullie veel sterkte. Praat met je dierenarts over mogelijke medicatie als het heel erg is.
Vuurwerk angst kan verminderen, maar dat vraagt langdurige en deskundige training. Dat moet al in februari beginnen, eigenlijk. In december kunnen we niet veel meer doen dan managen, en de ellende zoveel mogelijk beperken. Je hond daarbij ondersteunen, er voor hem zijn hoort daar absoluut bij.
Ik wens je een rustige, gezellige jaarwisseling toe, en een heel mooi 2024!
